Το κολοκυθάκι αναπτύσσεται σε ένα πυκνό, μη αναρριχώμενο φυτό που μπορεί να αναγνωριστεί από τα μεγάλα, σκούρα πράσινα φύλλα του με ασημί-γκρι φλέβες..
Είναι αυτοί που παρέχουν στους καρπούς μια τόσο επιθυμητή σκιά γι” αυτούς και μαζί τους κρύβουν τους καρπούς από το αποσπασμένο βλέμμα του καλοκαιρινού κατοίκου..
Αυτό σημαίνει ότι το ένα λεπτό έχετε μικροσκοπικά κολοκυθάκια και το επόμενο λεπτό είναι απλά γιγάντια, με σκληρούς σπόρους και φλούδα και επομένως όχι πολύ ευχάριστη γεύση.
Αυτή είναι η απάντηση στο ερώτημα γιατί τα κολοκυθάκια πρέπει να συλλέγονται σε τακτική βάση – διαφορετικά θα γίνουν πολύ μεγάλα.
Η βέλτιστη διάμετρος των φρούτων που σχεδιάζεται να χρησιμοποιηθούν για φαγητό είναι 10-12 εκατοστά.
Αν θέλετε να φτιάξετε κολοκυθάκια σε κονσέρβα, η διάμετρος είναι ακόμη μικρότερη – 8 εκατοστά.Τέτοια νεαρά κολοκυθάκια δεν χρειάζεται να ξεφλουδίζονται κατά το μαγείρεμα, αφαιρούνται μόνο από τα κατάφυτα φρούτα.
Εκτός από τις διαφορές στη γεύση των νεαρών και υπερώριμων κολοκυθιών, η τακτική συγκομιδή είναι απαραίτητη και για έναν άλλο λόγο.
Η άνιση συλλογή κολοκυθιών από τους θάμνους επιβραδύνει τον σχηματισμό νέων ωοθηκών, πράγμα που σημαίνει ότι η συγκομιδή δεν θα είναι τόσο εντυπωσιακή.
